Over de toppen van bergen gaan

Veel dingen in je leven overkomen je plotseling. Gelukkig maar dat we niet alles van tevoren weten.

Zelf ben ik iemand die zich ontzettend druk kan maken om ‘niets’. Iemand die ver van tevoren alle voors en tegens overweeg. En eenmaal op dat punt gekomen? Dan vind ik het nog lastig een keuze te maken.

Soms heb je geen keus. Word je ergens zonder pardon voorgezet. Gedurende mijn leven heb ik enkele van dit soort zaken meegemaakt. Bijzonder wat ik toen, elke keer weer, mocht ervaren. Als de bodem onder je bestaan lijkt te worden weggeslagen, heb ik op zulke momenten echt ervaren dat ik er niet alleen voor sta. Juist dan heb ik daadwerkelijk gevoeld dat ik werd gedragen. Niets voor mij om dan rustig te zijn en vrede te ervaren die niet van mezelf is.

‘Leren leven in vrede, ondanks pijn en verdriet.’ Dat is een kunst die je niet kunt leren volgens mij, maar wel mag ontvangen. Levenskunst.

Enkele weken geleden, (is het nog maar zo kort?) gebeurde er ook weer iets wat mijn hele leven op z’n kop zette. Toch mocht ik rustig zijn en blijven. Onvoorstelbaar, dat ben ik niet, zo ben ik niet. Maar ik word gedragen, o.a. door gebed. En dát maakt echt het verschil. God draagt mij en deze gebeden dragen mij. Ik mag ervaren dat God juist in deze situaties Zijn sterke armen om mij heen slaat. Hij troost, Hij geeft moed en Hij strekt mijn knikkende knieën.

Wat betreft kiezen. Ook hier ervaar ik Gods leiding in. Op een gegeven moment moest ik iets beslissen wat voor mij heel moeilijk was! Ik wist het antwoord echt niet. In die periode hoorde ik op de radio een overdenking over Habakuk 3:19. ‘God, de Heer is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten snel als hinden. Hij laat mij over toppen van bergen gaan.’ ( NBV21)

De overdenking hierover heb ik niet meer zo goed onthouden, maar één ding schoot recht in mij hart: ‘GA, ook al wordt het moeilijk. De Heer is je kracht.’
Dat was mijn antwoord. Groen licht. Als je met Zijn Woord leeft, staat de Heer met open armen om jou te dragen en te leiden. Ik weet niet veel zeker. Maar dat Hij mij en jou ziet, hoort en draagt: dat weet ik wél, ook al ervaar ik het misschien niet altijd.

MARJOKE