Mijn naam is Tanja de Dauwe. Ik ben de echtgenote van Holm, moeder van een jongensgezin en ik sta voor de klas als leerkracht in het basisonderwijs. Sinds kort mag ik me voorzitter noemen van het bestuur van deze prachtige stichting. Dat vind ik heel bijzonder!
Het is zeker niet vanzelfsprekend dat ik nu vrij en met vreugde in het leven sta. Daar is een enorm proces van heling aan vooraf gegaan. Toen ik in mijn tienerjaren een eetstoornis ontwikkelde, kon ik nooit bedenken dat ik 20 jaar lang met een hardnekkige vijand zou strijden. Toen ik dan ook in therapie ging bij Elisabeth, had ik geen grote verwachtingen, alleen dat ik snel normaler wilde gaan eten. Maar in een proces van ruim 2 jaar heb ik een diep, innerlijk herstel mogen ontvangen, waarin ik ervoer dat God voor mij echte vrijheid en echte vreugde had klaarliggen. Daar bleef het niet bij. Ik heb ervaren dat God mij, en ieder ander, wil gebruiken in Zijn Koninkrijk. Zo was daar, heel onverwachts, een plek waar ik mag groeien, bouwen en stralen voor Hem. De plek als voorzitter in het bestuur.
Ik vind het heel belangrijk dat iedereen in vrijheid en met vreugde in zijn/haar bestemming mag gaan staan en wandelen. Een plek waar je mag stralen en volledig mag zijn wie je bent. Zodat er alle ruimte is om te groeien en te bouwen in Zijn Koninkrijk. Het is dan ook één van mijn missies en doelen dat alle medewerkers in de stichting die plek mogen vinden en innemen. Ik geloof dat dat uiteindelijk door zal werken naar de mensen voor wie deze stichting is opgezet: mensen die worstelen met eten of een eetstoornis en daardoor niet in hun bestemming kunnen wandelen, want uiteindelijk willen we graag dat zij ook in Gods vrijheid gaan staan!
Daarnaast vind ik het heel fijn en bijzonder om mee te bouwen aan het Tov-Huis. Ik had zo graag ook zo’n plek willen hebben, om even rust te vinden van het dagelijks leven. Het is dan ook een enorme zegen om hieraan mee te bouwen, zodat we dit kunnen gaan realiseren voor anderen. Dit Tov-Huis is zo nodig!
Ik zie enorm uit naar wat er voor ons ligt, samen met God gaan we onderweg. Wij doen het mogelijke en Hij het onmogelijke!
Mijn naam is Sjacolien van Dongen, moeder van 3 en getrouwd met Jan! Doordeweeks ben ik groepsleerkracht en geef ik les aan groep 1, 2 & 3 op de basisschool. Dat doe ik elke dag met veel plezier!
Als gezin hebben we te maken gehad met de eetstoornis van onze dochter. In die tijd voelden wij ons vaak eenzaam. Want, waar ga je naartoe als je zoiets meemaakt?
‘Het moet niet om mij gaan, maar om haar toch? Wat kan ik wel zeggen en wat kan ik niet zeggen? Én wat kan ik wel doen en wat moet ik vooral ook niet doen?’ Dat waren vragen waar ik mezelf veel mee bezig hield. En soms mezelf ook misschien wel een beetje gek mee kon maken.
Ik sprak er veel over met mijn man en we brachten het samen in gebed. Ook had ik veel vriendinnen die om me heen stonden, naar mij luisterden en lieve berichtjes stuurden op de momenten wanneer ik het nodig had. Dit heb ik enorm gewaardeerd! Toch waren er ook momenten dat we (mijn man, mijn vriendinnen en familie) elkaar niet helemaal begrepen, omdat elk persoon simpelweg anders is en anders werkt; óók in deze situatie.
Wat ik achteraf misschien gemist heb, is iemand die zelf ouder is van een kind die te maken heeft met zoiets als een eetstoornis. Iemand die dezelfde vragen had en snapte wat voor impact het heeft op het hele gezin. Kortom, iemand die begreep wat het betekent om moeder te zijn in zo’n situatie.
Via mijn man kwam ik in contact met stichting Vrij om te Leven. Daar leerde ik voor het eerst een christelijke organisatie kennen die zich richt op mensen met een eetstoornis. Wat ik zo mooi vind is dat de focus niet ligt op het gewicht, maar op de persoon.
Een tijdje na de eerste ontmoeting werd ik gevraagd om bestuurslid te worden. Hierop heb ik ja gezegd. De reden hiervoor? Ik wil graag een luisterend oor zijn voor vaders & moeders die in eenzelfde situatie zitten of hebben gezeten. Mijn wens is om ouders te helpen die met dezelfde zorgen worstelen, naar hen te luisteren en samen met hen te bidden.
Ik ben Ad en ben getrouwd met Elisabeth. We wonen met veel plezier al zo’n 25 jaar in het mooie Gouderak. In het dagelijks leven ben ik accountmanager bij een bedrijf dat pneumatiek, snelkoppelingen en draaidoorvoeren verkoopt. Daarnaast ondersteun in onze oudste zoon bij zijn bedrijf Vivatap. Toen Elisabeth mij vroeg of ik bestuurslid wilde worden van het bestuur van de stichting Vrij om te leven, hoefde ik daar niet heel lang over na te denken. Ik zie en hoor van haar over de nood van mensen die worstelen met eten. Voor mij is het moeilijk voor te stellen wat het betekent om een eetstoornis te hebben. Ik was zo iemand die kon zeggen ‘je kunt toch gewoon eten!’ Nadat ik de documentaire ‘Emma wil leven’ had gezien kreeg ik een duidelijk beeld van het monster eetstoornis en hoe je dat kapot kan maken.
Dat een eetstoornis niets met eten te maken heeft, maar alles met je hart en innerlijke wonden en pijn is voor mij heel helder geworden. Juist door Gods Woord centraal te zetten in de therapie en hulp kan er herstel plaatsvinden op het niveau waar dat ook moet plaatsvinden. Ik hoop dat we met de stichting de plannen en de droom van een TOV-Huis kunnen gaan verwezenlijken en zo tot hulp van velen mogen zijn.
Ik ben André Bubberman,65 jaar en getrouwd met Marjoke. Zij is ook vrijwilliger in deze Stichting. We wonen al zo’n 41 jaar in Papendrecht. In het dagelijks leven ben ik nu nog Senior Electrical Specialist bij een bedrijf dat luxe schepen bouwt en verkoopt in Vlissingen.
Met ingang van 1 januari 2023 mag ik na een werkzaam leven van bijna 40 jaar gaan genieten van mijn vroegpensioen.
Ik hoop dan mijn hobby’s (o.a. varen, fotograferen, wandelen, reizen, klussen enz.) weer op te kunnen pakken of uit te breiden.
Ik ben jaren lang secretaris geweest van zowel de beheercommissie als van de kerkenraad van onze Baptisten Gemeente in Dordrecht. Toen ik de vraag kreeg om het secretariaat op me te nemen voor de Stichting heb ik hier dan ook niet lang over hoeven na te denken.
Via Marjoke (mijn vrouw) heb ik al veel mee gekregen van het enthousiasme en de gedrevenheid om mensen, die worstelen met eten, een helpende hand te bieden om hier een weg uit te kunnen vinden. Dit alles op basis van de Bijbelse principes waarbij Gods Woord centraal staat.
Ook de droom om hiervoor een TOV-Huis op te zetten spreekt mij erg aan.
Kortom, redenen genoeg voor mij, hoewel ik geen ervaring heb met eetstoornissen, om deze uitdaging aan te gaan en me hier voor 100% voor in te gaan zetten.
Ik ben Hannah Oexman, getrouwd met Bram en samen zijn wij papa en mama van onze lieve kids. Ik ben psycholoog en ervaringsdeskundige en vanuit die beide rollen mag ik het bestuur van de stichting aanvullen.
In het najaar van 2022 kom ik op het spoor van Stichting Vrij om te Leven via een meisje met een heftige eetstoornis die ik op dat moment begeleidt. Via, via komt het idee van therapie bij Elisabeth op ons pad. Hoewel dit meisje niet voor de Stichting kiest, wordt mijn hart ontzettend geraakt. Als ervaringsdeskundige en als therapeut weet ik van heel dichtbij hoe het Nederlandse therapielandschap eruitziet en hoe de therapieplank soms volledig misgeslagen wordt. Maar al in dit eerste gesprek ervaar ik iets anders. Eindelijk, in plaats van dat het gaat over symptomen en de bestrijding daarvan mag het gaan over de kern: het hart en haar wonden. En dat dan ook nog met onze Schepper en Heelmeester erbij.
Ik wil graag mijn steentje bijdragen aan deze stichting die dit bijzondere werk doet: mensen helpen om in de vrijheid te gaan staan die God voor hen geschapen heeft en hen helpen om uit de greep van de eetstoornis los te komen. Want loskomen en vrij worden kan echt. Er is zoveel hoop.