Verhalen zeggen veel meer

Wij kunnen als organisatie, als bestuur, heel goed uitleggen wat Vrij om te Leven in het leven van mensen wil betekenen. Hoe belangrijk het TOV-Huis en het programma is. Daar kunnen we mooie woorden aan geven en verwijzen naar ons ‘impactplan.’ Maar het is toch veel mooier om mensen aan het woord te laten die vanuit de praktijk willen delen en uitleggen hoe Vrij om te Leven hen heeft geholpen in vrijheid te gaan leven.

Hier vind je verhalen en reviews van mensen die hebben ervaren dat echte vrijheid mogelijk is. Het heeft ze wat gekost; tijd, geld, energie, tranen en volharding, maar ze mochten leren dat Gods waarheid echt vrij maakt. Ze hebben geleerd en erkent dat er schade is ontstaan, zonder te beschuldigen, maar dat er heling en vernieuwing mogelijk is. Ze mochten opstaan in hun ware identiteit en schitteren in Gods liefde.

Wij hopen dat de verhalen die je leest je mogen bemoedigen en inspireren. Dat ze je misschien kunnen helpen de stappen te zetten die jij mag gaan zetten. Jezus heeft jou vrijgekocht, dat ervaar je wellicht nog niet, maar je mag je daar naar uitstrekken!

Enthousiast?
Misschien ben je ooit door dit proces gegaan en weet je hoe fijn het is om niet meer gehinderd te worden door een eetstoornis en wil je op jouw manier een steentje bijdragen? Misschien heb je zelf een traject bij Vrij om te Leven gevolgd en ben je enthousiast? We kunnen altijd ervaringsdeskundigen gebruiken als reisgenoot of vrijwilliger. En je kunt ons natuurlijk altijd financieel ondersteunen. De kosten voor deelname aan een programma worden niet gedekt door een zorgverzekeraar. Daar hebben we bewust voor gekozen omdat we willen inzetten op hoop en kracht en niet op ziekte of zorg.

Kijk verder op onze website hoe jij iets voor het TOV-Huis kunt betekenen. 

De ziekte anorexia nervosa was voor mij tien jaren realiteit.
Waar de wereld na diverse behandelingen en opnames geen hoopvol verloop meer ziet, is er bij God altijd een gegarandeerd goede prognose, namelijk: leven!

Op een avond ben ik door Jezus wonderlijk vrijgezet.
Door Gods Woord tot me te nemen groeide ik in de Waarheid en vertrouwen in Hem. Van daaruit leerde ik om te leven in de vrijheid die God mij gegeven heeft.
Daarnaast was er innerlijk herstel nodig. Een intensief proces waarin ik waardevol begeleid ben door ‘Geroepen om te Leven’!
Vanuit liefde, veiligheid en erkenning werd ik meegenomen naar die beschadigde plekken door trauma, om hier vervolgens mee naar Jezus te gaan.
Plaats voor heling. Plaats voor vernieuwing van denken en handelen vanuit relatie met Hem. Geen symptoombestrijding, maar genezing vanuit het hart.
Hulpverlening die ik zeker aanraad!


Irma 

Het verhaal van Hanna

Met mijn 1 meter 66 en mijn 54 kilo was ik een slanke vrouw, maar ik voelde me niet zo. lk vond mezelf lelijk en dik. Toen ik een aantal jaren later 73 kilo was geworden, vond ik mezelf mooier dan ooit tevoren.

Inmiddels begrijp ik dat zelfbeeld en zelfvertrouwen niets met lengte en gewicht te maken hebben. Wat God me duidelijk heeft gemaakt (ook juist dankzij Eetclub 121) is dat het formaat er niet toe doet om een goed zelfbeeld te hebben. Want zelfs al val je af, en ben je slank, je zelfbeeld hoeft daardoor niet te veranderen. De kern van het probleem is dan nog steeds niet opgelost. Het is slechts symptoombestrijding.

Al vanaf mijn pubertijd was mijn zelfbeeld niet heel positief. Mijn eetproblemen zijn toen begonnen. lk probeerde mijn leven onder controle te krijgen door aan de slag te gaan met mijn gewicht. lk voelde me vooral heel erg afgewezen door alles en iedereen. Als ik terugkijk in oude dagboeken zie ik gewichten, eetverslagen en gedichten die over mijn uiterlijk gingen. Op mijn 15 e schreef ik het volgende:


In de spiegel zie ik de ware ik,
lelijk en nog steeds te dik,
rode lippen, witte tanden,
om m'n ogen rode randen.
In m'n nachtjapon sta ik daar,
blote voeten en bruin haar.
Kijk naar mezelf, trek rare bekken,
op m'n voorhoofd rode vlekken,
m'n haar zit in de war en is vet,
waar ik zo al niet op let.
lk heb koppijn en ik ben moe,
dus ik dek mezelf weer toe.

Als je niet van jezelf houdt, met welk uiterlijk dan ook, is het onder controle krijgen van eetbuien bijna onmogelijk. Na een jarenlang gevecht met mezelf, voelde ik me genoodzaakt om me aan te sluiten bij Eetclub 121. In het begin was het prettig om over de problemen te praten die we allemaal hadden ervaren met eten.
Herkenning en erkenning. lk was niet de enige. Dat bood troost. Langzamerhand gingen de gesprekken dieper en ook de achterliggende gedachten kwamen aan bod. Gesprekken over identiteit, afwijzing, onzekerheden en controleverlies voerden de boventoon. We lazen samen in de Bijbel, brachten elkaar in gebed bij God en steunden elkaar daar waar nodig. Langzaam leerde ik niet alleen hoe God mij ziet (verstandelijk weet je dat vaak wel, maar gevoelsmatig schiet dat vaak te kort), maar ook hoe God wil dat ik naar mezelf kijk en dat ik van mezelf houd.

Na heel wat gesprekken, tranen, woede, frustraties, teleurstellingen, schaamte en gebeden was er voor mij uiteindelijk een omslagpunt waarin de theorie ook praktijk werd. Mijn zelfbeeld veranderde, waardoor ik de snoeppot dicht liet. lk kocht kleding die goed paste bij mijn figuur op dat moment. lk voelde me mooi en geliefd door God. Pas toen ik van mezelf ging houden, kon ik iets aan mijn gezondheid gaan doen, Het afvallen was me ook niet meer zozeer om mijn uiterlijk te doen, maar veeleer om mijn gezondheid te verbeteren. Al sportend bereikte ik een gezonde BMI en ik voel me beter dan ooit.

Met dank aan onze grote God.  

Het verhaal van Daniëlle

Zolang als ik weet was mijn gewicht een issue. Van jongs af aan kreeg ik al te horen dat ik te dun was. Mijn gewicht was het onderwerp bij het consultatiebureau, huisarts etc. Altijd zat ik ver onder in de curve.
Mijn moeder had vroeger ook te maken gehad met dit probleem. Zij moest in haar jonge leven in de zomer vaak naar kampen om aan te komen. Zij wilde dit bij mij Voorkomen en heeft in mijn jeugd vrij veel druk gelegd op eten. lk moest gewoonweg eten. En deed ik het niet goed naar haar mening, dan gebeurde dat weleens onder druk. Dat heeft er niet aan bijgedragen om op een gezonde manier met eten om te gaan, en ik denk dat daar ook de moeiten zijn ontstaan.
De problemen met eten zijn altijd gebleven. Het ging met ups en downs. Toen ik moeder werd, besloot ik dat ik het anders zou doen, Tijdens mijn zwangerschap(pen) zorgde ik erg goed voor mijn lijf en voor het kleintje dat in mij groeide. Om vervolgens na de zwangerschap weer niet goed voor mijzelf te zorgen.

Aangezien eten en het bijbehorende negatieve zelfbeeld nog steeds een groot ding voor mij was, werd ik erg aangegrepen door een oproep in het kerkblad. Hierin werd een oproep gedaan voor mensen die te kampen hadden met een eetstoornis of een eetprobleem. In de groep zouden we het bij God neerleggen, en er zou bekeken worden hoe God naar ons keek. Tijdens de eerste bijeenkomst van Eetclub 121 mocht ik ervaren dat God met ontzaglijke liefde naar mij kijkt. En mocht ik uitspreken dat ik herstellende was van een eetprobleem. In de maanden die volgden, heb ik mijn verhaal (vaak voor het eerst) gedeeld met mensen. Zelfs aan mijn man heb ik het geheim dat ik bij me droeg voor het eerst verteld.

lk sprak met mijn vriendinnen die wel wisten dat ik moeite had met eten, maar niet hoe ik naar mijzelf keek. lk sprak met mijn ouders en met name mijn moeder over hoe ik de druk op eten in mijn jeugd ervaren heb en hoe het nog steeds een grote greep op mij had. Door het open te stellen merkte ik dat ik er vrij van kwam.

lk kwam in mijn kracht te staan en kon mijn diepste verlangens uitspreken en delen. Het was net of er een muur werd afgebroken die om mijn hart zat. lk mocht ervaren dat Gods liefde er ook voor mij was. En dat ik een prachtige vrouw ben omdat God van mij houdt. lk heb vergeving gevraagd voor de dingen die ik niet goed had gedaan. Het verkeerd omgaan met mijn lichaam, de tempel die Hij gemaakt heeft, en voor het verkeerd omgaan met het eten, God maakt echt vrij! 

Het verhaal van N

Het leven met en overwinnen van een eetstoornis is een ongelooflijk eenzaam proces. Een eetstoornis is zoveel meer dan wel of niet eten, verkeerd eten of teveel eten. Het is een overlevingsmechanisme om te kunnen omgaan met een diepe emotionele pijn en beschadiging. Wanneer je dit wilt overwinnen moet je dus op twee fronten aan het werk. Opnieuw leren genieten van eten en genezen van je innerlijke beschadiging. Een flinke klus kan ik uit ervaring melden. Dan is het zo fijn om hulp en erkenning te ontvangen van een ervaringsdeskundige als Elizabeth. Maar vrij om te leven is meer dan dat. Met haar kennis en diepe levende relatie met God zijn we samen op zoek gegaan naar wie ik mag zijn en ben voor God. Zijn onvoorwaardelijk geliefde dochter. Het is geweldig fijn om de betrokkenheid en toewijding van Elisabeth te mogen ontvangen in dit hele proces. De dagelijkse overdenkingen die ik in mijn mailbox ontvang, de appjes ter bemoediging. De hoop die ze biedt vanuit haar ervaring en relatie met God zijn voor mij essentieel om te groeien in mijn relatie met God en tegelijkertijd mezelf te mogen zien als een goed en waardevol mens inclusief schaduwkantjes.