JONG EN EEN EETSTOORNIS?!
Hulp voor ouders en jongeren
Je hebt niet voor een eetstoornis gekozen
Een eetstoornis heeft enorm veel impact. Als jij als jongere een eetstoornis hebt, dan zet dat heel je leven op z’n kop. Misschien merkte je dat niet direct. Je eetgedrag speelde zich waarschijnlijk eerst in het geheim af. Het minder eten of juist meer eten gebeurde stiekem. Je koos niet voor een eetstoornis, natuurlijk niet. Misschien begon het met het verlangen om gezonder te worden. Gezond eten en wat meer bewegen om je fitter te voelen. Misschien dacht je dat het goed was om wat af te vallen, zodat je beter in je vel zou zitten, dat je er op school bij zou horen of zou voldoen aan de plaatjes en foto’s die je zag op de social media. Het is zo verleidelijk om via je uiterlijk ervoor te zorgen dat je je oké en aanvaard voelt. Dat is immers wat je om je heen ziet.
Wat je óók om je heen ziet, soms zelfs heel groot op reclameborden, is dat eten, bijvoorbeeld chocolade, dé manier is om dat momentje voor jezelf te hebben dat je zo hard nodig hebt. Of dat dit of dat eten ervoor zorgt dat je je helemaal gelukkig voelt. Eten als manier om je leven op te leuken, tijd voor jezelf te hebben of je beter te voelen. Of je nu teveel eet of niet/te weinig, je hebt nooit gekozen voor een eetstoornis. Voor je het wist zat je er in vast. Grote kans dat je je schuldig voelt, je schaamt of jezelf veroordeelt. Niet alleen vanwege je eetgedrag maar ook omdat je gezin, je familie en vrienden er ook last van hebben.
Bij Vrij om te Leven zijn we ervaringsdeskundig. Wij weten heel goed hoe ingrijpend en slopend een eetstoornis is en welk effect hij heeft op jou en je omgeving. Een eetstoornis is echt een monster. Jij denkt dat jij met het eten regie hebt, misschien wel een stem hebt, maar niet jij hebt de regie maar de eetstoornis.
Omdat wij ervaringsdeskundig zijn weten wij dat je eetgedrag een functie heeft. Je hebt het met een reden (ook al is het ‘onschuldig’ begonnen). Een eetstoornis is een meerlagig probleem. Er zit van alles onder. Bij Vrij om te Leven focussen wij daarom in de eerste plaats niet op het eten, maar op dat wat er onder zit.
Jou helpen door je ouders/verzorgers te helpen
Heel graag willen we jou helpen! We willen jou helpen via je ouders/verzorgers. Zij staan het dichtst bij je. Je bent in deze fase van je leven veelal nog (heel erg) van hen afhankelijk. Zij willen niets liever dan dat jij weer gezond wordt en weer op een goede manier met eten kunt omgaan. Wij vinden dat je ouders/verzorgers niet de politieagent moeten zijn die jou dwingt te eten, maar het volwassen brein dat naar je luistert en de boodschap opvangt die jij hen eigenlijk via jouw eetgedrag probeert over te brengen.
Natuurlijk gaat het ook over eten. Wanneer je ondergewicht of overgewicht hebt dan moet daar iets mee gebeuren. Maar wanneer er begrepen wordt dat eten eigenlijk een manier is van emotionele zelfzorg, dan kan er óók en vooral aandacht daarvoor zijn en kan er van binnen iets veranderen. Wij noemen dat de weg van binnen naar buiten.
Wij willen jou graag helpen via je ouders/verzorgers. Ouders/verzorgers, wij willen jullie ondersteunen met onze kennis, ervaring en methode die maakt dat andere hulp, die mogelijk nu al geboden wordt, beter nog kan helpen. Wij willen dus vooral naast jullie staan, jullie bemoedigen en dienen zodat jullie daarmee je kind nog beter kunnen helpen om de eetstoornis los te laten.
Ouders/verzorgers, wij willen jullie helpen staande te blijven in dit heftige en ontwrichtende proces waar je in zit als een eetstoornis je leven en huis is binnengedrongen. Het is heel zwaar om je kind te zien worstelen. Het is ook heel zwaar omdat je voelt dat je machteloos staat en uitgeput raakt. Wij weten er alles van. Ook jullie/jij hebben zorg nodig. Zorg die jullie nodig hebben om overeind te blijven en het vol te houden.
Vanuit onze christelijke identiteit zien wij heel scherp de geestelijke elementen die met een eetstoornis gepaard gaan. Eten gaat immers direct over leven. Leven dat door God aan ons is gegeven. In al onze programma’s en ondersteuning spelen Gods liefde, Zijn helende waarheden en gebed een heel belangrijke rol.
Wat wij bieden
Voor jou als je 18, 19,20 of 21 jaar bent
Om jou te helpen inzicht in jezelf te krijgen, om te zien welke functie de eetstoornis heeft en welke stappen je kunt zetten om los te komen van de eetstoornis, is er de TOV-Week 18+. Je volgt een week, eigenlijk negen dagen, een mooi programma in ons TOV-Huis. Deze week kan ook gevolgd worden als je al ergens anders hulp krijgt. Tijdens deze week draait het om jouw hart. Je gaat leren wat jouw hart je vertelt en hoe jouw eetgedrag daarbij helpt. Voor meer informatie, klik hier.
Voor ouders/verzorgers en betrokkenen
Online informatieavonden
Met enige regelmaat organiseren wij online informatieavonden voor ouders/verzorgers en betrokkenen van jongeren met een eetstoornis in de leeftijd van 15 -22 jaar. We delen onze visie op de eetstoornis. Geven handvatten voor communicatie en verbinding en hebben praktische tips. Natuurlijk is het vooral ook fijn om elkaar te spreken, herkenning te ervaren en bemoedigd te worden. Tijdens deze online bijeenkomsten via Zoom zal er ook een ervaringsdeskundige ouder aanwezig zijn. – Kijk op de agenda voor de data en volg ons op social media. Opgeven via het aanmeldformulier.
Een reisgenoot
Wij vinden het belangrijk dat ook ouders ondersteund worden en begrip en een luisterend oor krijgen van andere ouders die begrijpen wat de impact van een eetstoornis is op hen en op het gezin. Daarom bieden wij de mogelijkheid om, wanneer jouw/jullie kind lijdt aan een eetstoornis, ook voor jou als ouder een reisgenoot aan te vragen. Een ervaringsdeskundige ouder met wie je kunt sparren, delen en bidden. Een ouder die begrijpt waar je doorheen gaat, die je niet alleen begrijpt én je de stip op de horizon wil wijzen. Voor meer informatie of een aanvraag, klik hier.
Retraitedagen
Een aantal keer per jaar houden wij retraitedagen. Dit zijn dagen speciaal voor ouders/verzorgers* Deze retraitedagen staan in het teken van onderwijs, bemoediging en toerusting. Er zal dieper ingegaan worden op de functie van de eetstoornis en de onderliggende redenen. Er is ruimte om te delen, creativiteit, maar ook voor de broodnodige ontspanning. En maaltijden zonder eetstoornis aan tafel of daar rekening mee hoeven te houden. Er even uit zijn om herkenning, erkenning, bemoediging en nieuwe kracht te ontvangen.
Deze retraite dagen zijn van donderdagmorgen tot de volgende dag vrijdagmiddag na de lunch. Ze worden gehouden in het TOV-Huis in Zeewolde. Een heerlijk plek van licht en rust met een fantastische tuin. Een mooie omgeving om te wandelen en te fietsen**. Echt een plek om even in de rust te komen en weer verder te kunnen.
Prijs: € 200 per persoon of € 350 per echtpaar*
Data: Check de agenda, volg ons op social media.
Heb je vragen of wil je je opgeven, laat het ons weten via het aanmeldformulier.
* Als beide ouders/verzorgers niet kunnen, kan er ook een naaste betrokkene vanuit het gezin bij zijn.
**Er is een beperkt aantal fietsen aanwezig.
Wanneer er naast datgene wat hier wordt aangegeven meer nodig is, dan denken wij daarover graag mee. Wij willen altijd kijken waar er bij ons mogelijkheden zijn.
In 2016 is mijn dochter Nora overleden aan de gevolgen van anorexia. In mijn boek ‘Nora & Co: zeven meisjes in een eetstoornistragedie’ heb ik onder andere beschreven op welke wijze zij in ggz-klinieken is behandeld. Het is mijn stellige overtuiging dat die behandeling haar veel kwaad heeft gedaan. In die klinieken is de de behandeling alleen gericht op gewichtsherstel. Helaas werkt die aanpak averechts. Het verstoorde eetgedrag is namelijk een symptoom van dieperliggende problemen die een jongere ervaart. Het controleren van het eten is een manier om houvast te krijgen in een verwarrende wereld. Wie dat houvast probeert af te pakken, zoals in eetstoornisklinieken gebeurt, zal merken dat de jongere zich juist des te steviger aan dat houvast wil vastklampen.
Daardoor is er ook steeds meer, vaak traumatiserend uitpakkende dwang nodig om jongeren op het gewenste gewicht te krijgen. Dwang die al begint in de thuissituatie doordat behandelaars aan ouders vragen om als politieagent op te treden, wij moeten er streng op toezien dat ons kind de verplicht gestelde eetregels niet overtreedt.
Daardoor ontstaat een verwijdering tussen ouders en kind, waardoor je zoon of dochter zich nog wanhopiger gaat voelen. Daarom zou ik iedere ouder willen adviseren om die rol van politieagent af te wijzen. Ik adviseer ook om het eten niet belangrijker te maken dan het is. Probeer vooral nieuwsgierig te zijn naar wat je kind beweegt om zo beperkt te eten. En in plaats van haar dit houvast uit handen te slaan, samen zoeken naar andere, prettiger vormen van houvast in het leven. Het is voor veel ouders psychologisch moeilijk om af te zien van de stap naar de ggz-klinieken. Want wordt daar niet de beste zorg geboden? Mijn ervaring is dat dit niet het geval is. Ik denk dat het de moeite waard is om te vertrouwen in een aanpak buiten de gebaande paden van de ggz, een die de nadruk legt op de jongere als een bijzonder individu. En die daardoor een duurzaam herstel kan bevorderen.
Koos Neuvel