Ik heb een haat-liefde verhouding met instagram. En, zoals met bijna alles, ben ik er vrij zwart-wit in. Dus of heel actief of helemaal niet. Alles of niks. Dat is wel een beetje wat me typeert.
Paar voorbeelden: Of heel gezond eten, of nergens naar kijken, qua voeding. Of elke dag wandelen, of helemaal niet. Of heel veel tijd en geduld in het gezin, of prikkelbaar en snel ontvlambaar. Of mijn telefoon een dag helemaal uit of teveel online. Of vol vertrouwen geloven in de trouwe zorg mijn Hemelse Vader of heel veel vragen en twijfels. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
En soms lees ik stukjes terug en zie waar ik eerder mee bezig was en glimlach ik om mezelf… Zie ik mezelf worstelen. Uitdagingen stellen die niet haalbaar zijn. Zoals sporten en online programma’s volgen. Of een jaar geen kleding kopen. Weten jullie dat nog? Ook zo’n ‘alles of niks’ issue.
Waar ik ook om glimlach is dat ik dacht er wel te zijn na een moeilijke periode, nu 9 jaar geleden. Dat ik na die tijd wel genoeg geleerd zou hebben en alles verwerkt zou hebben waar ik in vast gelopen was…
Het leven blijft een proces van dingen ontdekken, leren en helen. Vallen en opstaan. Maar ook weten simpelweg te mogen ‘zijn’. Ook als het niet lukt en gaat zoals je wil en hoopt. Want als ik het goede wil doen, ligt het kwade mij bij. Maar dank God, door Jezus Christus!
Samengevat: Gods trouw blijft boven ons leven staan. Ook als we het niet voelen of ervaren. Hij kent en doorgrond ons als geen ander en weet wat er in de diepten van ons hart leeft. Zijn Kracht wordt in zwakheid volbracht. Hij is de bron van ultieme, onuitputtelijke Liefde.
Zo dit te schrijven werkt haast therapeutisch moet ik zeggen. En bepaalt me weer even extra bij waar het omgaat. Stap voor stap, moment voor moment, in vertrouwen leven!
Margreet