Voor mensen die bij mij in de praktijk komen voor wat hulp kennen de term Mariatijd. Het is ‘binnenkamertijd’, zitten aan de voeten van Jezus. Tijd voor jou en God. Het gaat hierbij niet om Bijbelstudie maar om te leren naar binnen te keren, je hart en denken te onderzoeken, te ervaren wat je lichaam je vertelt en dat met God te delen. Open kaart spelen, kinderlijk eerlijk en kwetsbaar zijn en je uitstrekken naar Abba voor Zijn zorg voor jou. Ik noem het Mariatijd omdat het aan de bezig Marthatijd vooraf gaat.
Voor mijzelf is die Mariatijd ongelofelijk belangrijk. Als ik die tijd niet neem dan stopt het met stromen. En als het stopt met stromen dan wordt het ín mij dor, droog en donker én er kan niets uit mij stromen. Terwijl dat is wat ik verlang: dat er stromen van levend water uit mijn binnenste zullen stromen. Stromen van Gods leven. Niet mijn leven, maar Zijn leven.
Ik was vanmorgen aan het nadenken over een blog in deze Heldencategorie, die een persoonlijke noot mag hebben, en ik had het er met God over ‘Heer wat mag ik delen in een blog in deze adventtijd’ toen de term Mariatijd zich aandiende. Ik vind de Kersttijd, de feestdagen altijd nogal ingewikkeld. Ik word er vooral moe van. Het lijkt dan alsof het stopt met stromen. Alsof ik een soort stop met leven. En toen was daar opeens Mariatijd en ik wist gelijk wat daarmee bedoeld werd.
Er is nóg een Maria die aan de voeten van Jezus zat. Maria, die, nadat ze Hem als baby negen maanden had gedragen, en Hij in een kribbe lag, aan Zijn voeten zat. Ze had geen flauw idee over het hoe of wat van Zijn leven, maar ze zat daar moe en vol verwondering. Er kwamen herders die ook aan Zijn voeten gingen zitten. In diep ontzag. Ik moest glimlachen bij dat beeld en toen wist ik voor mijzelf hoe het kan blijven stromen tijdens de Kerstdagen. Ik mag zitten bij die kribbe, daar mijn rust zoeken en vinden. Vol verwondering en ontzag om het wonder dat daar plaatsvond. Vol verwondering dat iedere dag opnieuw dit Kind er is en in mij gestalte wil krijgen en Zijn leven door mij heen wil laten stromen. Het mag stromen van verwondering en ik mag die verwondering in alle rust en eenvoud delen.
Ik wens je toe dat jouw kerstdagen, dagen van stille verwondering mogen zijn en je in alle rust en eenvoud mag delen wat het wonder van kerst voor jou betekent met met hen die God jou op je pad brengt.
Elisabeth