Lang heb ik er over gedaan om tot bloei te komen.
Ik vond het veiliger om in de knop te blijven. Maar ik bedacht: is daar de knop uiteindelijk wel voor bedoeld? Mist het dan niet zijn doel?
Een knop hoort zich op een gegeven moment te ontvouwen. Blad voor blad.
Anders verstikt de bloem en komt ze uiteraard niet tot haar recht.
Haar schoonheid laten schitteren is de opdracht!
Ik heb, na vele jaren, ontdekt wat de redenen ervoor waren, waarom ik dit niet kon, niet wilde, niet durfde. En ik ben ermee aan de slag gegaan.
Nee, het kwam me niet zomaar in de schoot vallen. Ik heb er echt lang over gedaan, het ging met vallen en opstaan.
Zelfs zo, dat ik dacht dat ik altijd in de knop zou blijven. Ik kon echt niet veranderen! Dat was lang mijn gedachte.
Maar, door Gods genade en met eindeloze liefde en geduld bleef Hij mij benaderen en onderwijzen. Door Zijn warmte en Licht kwam mijn knop tot bloei.
Ook bracht Hij geweldige mensen op mijn pad die me aanmoedigden en vertelden dat ik er mocht zijn en van waarde was.
Wat erg belangrijk was: ik moest het waardevolle cadeau wat ik aangereikt kreeg wel aanpakken EN uitpakken! Die keuze moest ik zelf maken en daarna ook actief gaan doen. Neem ik de liefde van God voor mij aan? Of blijf ik hangen in :“ja maar…”
Geloofde ik de vijand die steeds maar herhaalde: ‘je bent niets waard?’ Geloofde ik mijzelf die dit ook constant herhaalde? Of geloofde ik Gods waarheid: je bent geliefd en zo waardevol. Niet wat je doet, maar wie je bent in Mij geeft jou waarde.
Nu mag ik gaan bloeien. Gods grootheid laten zien en doorgeven! Wat een vreugde geeft het als je tot je bestemming komt.
En die vreugde wil ik uitdelen.
Blijf niet in de knop! Kom tot bloei! Jij bent het zo waard!
1 Kor. 15:10a ‘maar door de genade van God ben ik wat ik ben …..’
MARJOKE