Veel narigheid ging onze deur voorbij. Mijn man en ik zijn zeer gezegende mensen en zijn daar erg dankbaar voor. We realiseerden ons heel goed hoe kostbaar dit is en hoe snel dit kan veranderen. Ik schaamde me bijna als men vroeg: ‘Hoe gaat het met jou?’ En dat ik kon antwoorden met: ‘Ja, heel goed eigenlijk.’

Ik vraag niet: ‘Waarom ik?’ Ik zeg meer: ‘Waarom ik niet?’ Het ging deze keer onze deur niet voorbij. Nu komt het erop aan: is mijn geestelijk huis op zand gebouwd of op een rots? Houd ik stand in zulke heftige tijden? Is mijn geloof echt? Door genade mag ik deze tijd gebruiken om te getuigen van Gods trouw en goedheid. Mijn verlangen en gebed is of God deze situatie ten goede wil keren. Om Zijn grootheid te laten zien, zodat mensen zien dat Hij ook op hen wacht.

Op het moment dat ik dit schrijf, is alles heel onzeker. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar gelukkig weet ik wel Wie de toekomst in handen heeft. Hoe dan ook, het komt goed. Hier op aarde of bij Hem Thuis.

Ik houd er niet zo van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Maar ja, wat er nu gebeurt is ongelofelijk. Wat een liefde en meeleven! Kaarten, bloemen, apps, enz. Een warm bad. Wat een voorrecht dat we zoveel mensen om ons heen hebben die voor ons bidden en er voor ons willen zijn.

Ik ervaar daadwerkelijk dat Jezus de Goede Herder is, die mij op Zijn schouders draagt, door alles heen. Dat ik mag schuilen onder Zijn vleugels. Hij is zo dichtbij dat het lijkt alsof Hij lijfelijk aanwezig is. Natuurlijk valt het ook vaak helemaal niet mee, huil ik, zie ik het niet zitten, ben ik even helemaal ‘op’. Maar dat is logisch, dat mag. Het is ook niet niks. Ik mag vallen, maar Hij tilt mij steeds weer op.

Ik wil God alle eer geven en belijden: ‘Hij is mijn Heer, mijn Bevrijder!’

Jesaja 41:10 (NBG) ‘Wees niet bang, want Ik ben met u. Vrees niet, want Ik ben je God. Ik zal je sterken, Ik zal je helpen, je steunen met Mijn onoverwinnelijke rechterhand.’

MARJOKE