Hoe prachtig ik deze tekst ook vind, dagelijks lees en op me in laat werken, het werkt gewoon niet altijd. Als moeder kan ik me over zoveel dingen zorgen maken. Elke dag leg ik de kinderen in de handen van God en daar zou ik ze dan ook moeten laten. Onze zoektocht naar een nest voor ons gezin, we wonen in een tijdelijke huurwoning, ligt stevig en veilig in Gods zorgende Vaderhanden. Toch kan ik s nachts wakker liggen, ‘waar gaan we over een paar maanden wonen? Zal het een goede plek zijn voor onze tieners? Zal ik me er prettig voelen?’ Een jaar geleden mochten we als gezin drie maanden doorbrengen in Zuid-Afrika. Over deze reis had ik alle vertrouwen dat dit de juiste weg voor ons gezin zou zijn. Hoewel ik het spannend vond onze huurwoning op te zeggen, spullen te verkopen, weg te geven of in de opslag bij een lieve boer op het dorp te stallen, ik zag er ook naar uit.
De drie maanden Zuid-Afrika mochten van ons best langer worden, vandaar dat we zo enthousiast alles hadden opgeruimd en opgeslagen. Hoewel het een geweldige tijd was waarin we prachtige mensen leerden kennen, vrienden opnieuw konden ontmoeten, onze oudste drie gedoopt mochten worden in de oceaan, bleef het bij deze drie maanden. Inmiddels zijn we een jaar en twee tijdelijke woningen verder. Hij zorgt, dag aan dag, Hij kent me. Hij kent ons.
En toch…ik zie niet altijd elke nieuwe dag met vertrouwen tegemoet. Wat een liefdevolle Vader, dat Hij me dan weer bepaalt bij dat ik me echt geen zorgen hoef te maken over de dag van morgen, Mattheus 6:34 ‘Maak u geen zorgen voor de dag van morgen. Ook morgen zal God u weer geven wat u nodig hebt. Elke dag heeft al genoeg aan zijn eigen problemen.’ Ik kan de nieuwe dag weer met vertrouwen tegemoet zien.

Willeke