Daar ging ik, met rolkoffer en een rugtas. Dat wat ooit bovenaan mijn lijstje stond van meest spannende dingen om te doen, ging ik doen. In mijn eentje weg met het vliegtuig. Dat lijstje was tien jaar geleden ontstaan in samenwerking met mijn psycholoog, toen ik tijdens een burn-out kampte met hevige angst- en paniekklachten.
Deze reis was echt uit mijn comfortzone! Maar er was ook iets in mij dat verlangde naar avontuur, naar meer van de wereld zien én naar het land van Gods beloften: Israël.
Op het vliegveld ontmoette ik de fijne groep vrouwen met wie ik ging reizen. Meteen werden er al goede gesprekken gevoerd. Maar tegelijk was er ook angst dat het teveel zou zijn. De gesprekken, de intensiteit. Extravert als ik kan zijn, heb ik ook een kant die introvert is. En heb ik ruimte en tijd nodig voor mezelf. Telkens weer zoeken naar die balans. Eén voet op het gaspedaal en één op de rem. Soms zou ik die rem er wel af willen halen, maar ik weet dat ik dat stukje bescherming nodig heb.
Zonder dat er voor mij een bewuste aanleiding was, voelde ik me de tweede dag bij het ontbijt niet fijn. Er was spanning in mijn lijf die leek op een paniekaanval. Ik had geen eetlust, was niet op m’n gemak in het gezelschap van anderen, voelde me een raar in mijn hoofd. Ik ging naar het toilet en moest enorm huilen. Daarna zakte het gevoel.
We bezochten de graftuin waar ik zo intens de liefde van God mocht ervaren. Dat Jezus voor de vergeving van mijn zonden aan het kruis is gegaan, maar ook voor de genezing van mijn gebroken hart. Om mij helemaal vrij te maken!
De dag erna, toen ik na een slechte nacht weer zoveel onrust ervaarde, is er voor me gebeden en werd ik gezalfd. Daarna kwam er meer rust. Liggend in het gras kwam tijdens het waaien van de wind het woord ‘Ruach’ in mijn gedachten, de levensadem die God geeft. Ik mag leven als Zijn geliefde dochter. De rest van de reis heb ik me gedragen gevoeld.
Vaak hoorde ik: ‘Wat stoer dat je dit doet in je eentje’. Maar zoals je kunt lezen zit er achter mooie plaatjes een verhaal. En is er strijd om onze identiteit en is het leven kwetsbaar. Maar er is Hoop, de overwinning is behaald!
Margreet