Onlangs las ik een overdenking van Elisabeth van Zijl (Vrij om te Leven) over het aangezicht van God. Dit stuk raakte mij.
Ik citeer enkele stukjes uit haar overdenking:
‘Als je iets verheft, je gezicht verheft, dan til je het Continue reading
De laatste tijd liet ik me meer en meer overmeesteren door ontmoedigingen en zo werd ik totaal moedeloos. Eigenlijk gebeurde dit met enige regelmaat gedurende mijn hele leven. Dat is natuurlijk een slopend proces. Niet vol te houden eigenlijk. Continue reading
In mijn leven heb ik me heel vaak als onkruid gevoeld. Waardeloos, ongeschikt.
In tijden dat ik diep zat kon ik zelfs niet meer met mijzelf leven. Dat doet ontzettend pijn en werkt uiteraard destructief.
Ik vocht enorm tegen mijzelf Continue reading