Ik ben nutteloos. Ik ben niet in staat om op deze manier te leven. Ik ben er klaar mee. En blijkbaar lijk ik in ieder geval een klein beetje op God, want ik doe ook allemaal ik ben-uitspraken.
En iedereen kan me vertellen dat het leugens zijn, maar ik geloof er wel in, want:
Ik ben hardleers.
En ik kan dat voor mijzelf best wel rechtvaardigen, want ik kom steeds meer tot het besef dat het menseigen is om verantwoordelijkheid te hebben, een doel of taak, om nuttig te zijn. Niet gek ook, want is dat niet hoe God ons gemaakt heeft, in (keuze)vrijheid en als heersers? Dus is het gek dat ik gek word van deze slepende afhankelijkheid en schijnbare doelloosheid?
Heden ten dage vertoef ik in het huis van mijn familie, en deze middag nuttig ik de lunch samen met mijn tante. Zij heeft oud brood op de kliko gelegd zodat de vogelen des hemels gevoed kunnen worden. Zij heeft tevens besloten om Spreuken 31:8 in praktijk te brengen.
Wanneer een zelfbewuste kauw een poging doet het brood te confisqueren, staat mijn tante op om hem weg te jagen, ze wappert met haar handen en draagt hem op te vertrekken. Want, zo zegt zij, hij is groot genoeg om zelf in voedsel te voorzien, en dit brood is voor de kleine vogels en hun jonkies.
Ze is voor mij een beeldgeworden bijbelvers. Ze staat op. Ze spreekt. Ze beschermt hen die zichzelf niet kunnen beschermen, en dat doet ze zonder militaire opleiding of buitengewone kwaliteiten. Ze geeft gewoon wat ze kan en heeft, en door dit te doen zet ze mij zonder dat ze het doorheeft even flink op mijn plek. Want misschien heb ik nu niet wat ik gewend ben te hebben, maar ik heb wél een stem. Ik heb een opdracht. Ik heb verantwoordelijkheid. Ik heb een doel.
Dus, nieuwe poging:
Ik ben levend. Ik ben waardevol. Ik ben iemand die er een hekel aan heeft om het gevoel te hebben dat ik alleen strijd, dus ik daag je uit: spreek waarheid over jezelf. Spreek waarheid en bescherming over en tegen de mensen om je heen. Gebruik je levensadem en de kracht van je stem om satan even keihard te dissen. We vechten samen, lieve mensen!
GRACE